شعر خاک سرخ
خاک سرخ
نپرس ازم
چرا قول دادم مَشتی
چرا علی بعد قرصا نخندید
چرا با یه کام کل دنیا می چرخید
یه بار به کام ما دنیا نچرخید
نپرس چی شد ، کی مُرد ، کی کشت
کی باخت ،
کی برد ، کی تخمی شد
اون که لاشخور بود همیشه سیر می خوابید
جنازه ی بقیه رو می برد می خورد
نپرس منو مدادم گَله هاتو می دونیم
حرفای مونده تو دل پاکو می خونیم
چرا عوض شد جای کروات و گیوتین
چرا عوض شد جای ژنرال و پی زوری
کی خشت رو خشت میزاره کی خاج میشه
کی میگیره تو خیابونا کی باج میده
اون که تا دیروز نمی تونست راه بره الان
مث آقاها جلو تو ویراژ می ده
نپرس چرا قانونا دیکته شدن
چرا خون یه سری بی گناه ریخته شدن؟
خبر مرگ جوونای کشورو
روزنامه نوشت با تیتر بلند
چرا جای زخم ما خشک نمی شد
گردن ما مث اونا درشت نمی شد
یه طرف دیگه یه نفر از گشنگی مرد
یه طرف دیگه یه نفرم کشته می شد
یه طرف دیگه خورجین و غم بود کلنگ
یه جا دیگه مورفین و رگ بود و سرنگ
نپرس تا غمامو خوابش کنم
بذار غم مرگ سید رو چالش کنم
بذار خلوت کنم با خود خر نفهمم
تا کثافت کاریامو پاکش کنم
من سوژه ی خوبی شدم برا فیلم دیدنات
صدا منو می شنوی بعد جیرجیرکا
بسه دیگه نمک رو زخمم نپاش
سیخ شدی تو چشم من هیچی ندار
اون که می گفتن تا ناموس بوش می پیچه
نوک چاقوش 40 دفعه گوشتی میشه
الان کجایی ببینی موش میگیره
توی توالت هاس آخرم توش میمیره
الان مرد جنگ تو خونه رو بالشه
زور خونه نهایتا توالته
از قهوه خونه ها بوی شیشه می یاد
از مسجدا بو هنرپیشه می یاد
منم خلاف شدم یه جوری تقاص دادم
یه خلافی که نمی تونم غلاف باشم
هنوز واسه همه مستی هام شراب دارم
چند وقتی هست خواب شبو طلاق دادم
هر وقت که از این دم میگیرم
احساس می کنم بوی گند میگیرم
یه گوشه میشینم فاز غم میگیرم
نیگا به ثانیه ها که ساعت چند می میرم
من همه این خیابونا رو شر بازیشو کردم
بسیج تا شهرداری شهرداری تا بهمن
حتی کوچه ها بخوای الواتیشو رفتم
علی بعد کلی داد و شر بازی شد هفت خط
اما یه سری هستن خیلی سر راستن
هرچی ما می کاشتیم اونا برداشتن
یارو امروز منو تورو به گوه کشید
کلی کلاه برداری کرد فرداش رفت
پلیس یالا برو اونا رو بگیر پلیس برو دزد پولا رو بگیر
پلیس منو بی خیال شو مشتی باعث ریخته شدن خونا رو بگیر